Liczy się nie tylko dobra technika wiosłowania, kondycja, a więc tempo płynięcia. Przydaje się znajomość terenu ale przede wszystkim rozeznanie wśród mnóstwa pułapek czających się na mapach przygotowywanych na kajakowe rajdy na orientację. Puchar Odry juĹź za nami. Wiele osób, które nie brały udziału w kajakowej rywalizacji pytało mnie póĹşniej jak wyglądały mapy, na podstawie których pływaliśmy, czy było trudno, co sprawiało największe kłopoty, czy trzeba mieć wielką kondycję itp. Jako uczestnik wszystkich czterech imprez sezonu 2010 postaram się poniĹźej pokazać zawody nieco od kuchni. Pierwsze zawody odbyły się 19 czerwca na Międzyodrzu na wysokości Siadła Dolnego. Mapa, którą otrzymaliśmy była bardzo prosta.

Był to fragment Międzyodrza z zaznaczonymi w kółkach kropkami oznaczającymi punkty kontrolne (PK). Trzeba było je odszukać, przedziurkować wręczoną na starcie kartę znajdującym się w PK dziurkaczem. Na trasie były rozstawione tzw. punkty mylne. Trzeba było więc uwaĹźać, by z rozpędu nie zaliczyć PK znajdującego się np. po lewej zamiast po prawej stronie jakiegoś bocznego kanału. Pewnym utrudnieniem dla nie znających tych terenów było to, Ĺźe mapa była juĹź mocno nieaktualna. Znajdowały się na niej małe kanały od lat zarośnięte. Był teĹź jeden błąd: z mapy wynikało, Ĺźe w jednym z miejsc na Odrę moĹźna wypłynąć dwoma przesmykami. Jeden z nich to otwarta śluza, drugi przesmyk jest jednak zabudowany ruinami dawnej przepomowni.

W sumie jednak zadanie nie było specjalnie skomplikowane i o wynikach rywalizacji zadecydował czas. Trzeba tu bowiem dodać, Ĺźe przy obliczaniu wyników w pierwszej kolejności bierze się liczbę punktów karnych (np. za nie znalezienie punktu, albo podbicie punkty mylnego). Dopiero jeśli liczba punktów jest taka sama (np. 0) pod uwagę brany jest czas. W tym przypadku okazało się, Ĺźe razem z Sylwią uzyskaliśmy najlepszy wynik. Była to dla nas ogromna niespodzianka, bo wydawało się, Ĺźe faworytami są zespoły męskie.

Drugi rajd odbył się w lipcu. Trasa wiosła Odrą od Wałów Chrobrego na południe do Dziewoklicza, a następnie przez kanał Regaliczka przecinający Wyspę Pucką, Parnicę, Kanał Zielony i Odrą na Wały Chrobrego. Trasa podzielona została na dwa etapy. Najpierw otrzymaliśmy mapę obejmującą odcinek od Wałów Chrobrego do Dziewoklicza.

Jak widzicie Odra została przedstawiona jedynie w zarysie poszatkowanym przez prostokąty. Trzeba było w nie wpasować oznakowane literami fragmenty map widoczne wyĹźej. Na tych fragmentach znajdują się kropki oznaczające punkt kontrolny. Płynąc naleĹźało więc najpierw zorientować się, który prostokąt pasuje do pustego miejsca na mapie, znaleźć PK, przedziurkować kartę kontrolną no i właściwie ją opisać czyli np. 2D co oznaczało, Ĺźe do prostokąta 2 pasuje fragment mapy D.

Kto znał ten odcinek Odry miał ułatwione zadanie. Nie oznaczało to jednak tego, Ĺźe było to proste. My popełniliśmy dwa błędy. Pierwszy: do prostokąta numer 4 dopasowałem fragment mapy I. Wydawało się to dla mnie oczywiste, a sprawę wydawał się ułatwiać połoĹźony na drugim brzegu Odry basen portowy. Bez kłopotu znaleĹşliśmy teĹź punkt kontrolny. PóĹşniej okazało się jednak, Ĺźe właściwym fragmentem mapy był ten oznaczony literą H. No i poleciały pierwsze punkty karne, chociaĹź PK był prawidłowy.

Drugi błąd to juĹź efekt zwykłego gapiostwa. Do kwadratu 8 dopasowałem punkt F chociaĹź wystarczyło uwaĹźniej spojrzeć na mapę. Patrząc bowiem na wyspę (na jej krańcu znajdował się PK) od północy jasne było, Ĺźe po lewej stronie nie ma Ĺźadnych zabudowań. Prawidłowym fragmentem mapy był ten z literą G. Zadziałało w tym przypadku jedno z utrudnień polegających na tym, Ĺźe fragmenty map nie musiały być ułoĹźone w linii północ południe. Dopasowując je moĹźna było je obracać w dowolną stronę. Dalej poszło juĹź gładko i z bardzo dobrym czasem dopłynęliśmy do Dziewoklicza. Tam czekała na nas kolejna, dwustronna mapa.

Zadanie polegało na tym by w odpowiedniej kolejności złoĹźyć do kupy wycinki map i odnaleźć PK. Pływaliśmy juĹź z Sylwią przez Wyspę Pucką więc nie mieliśmy z tym kłopotów. Na mapie czaiła się tylko jednak pułapka: punkt 6 i 7 był tak naprawdę tym samym punktem. Zmyłką było to, Ĺźe róĹźniące się nieco fragmenty map obejmujące to miejsce znajdowały się na róĹźnych stronach mapy. Podstęp wykryliśmy od razu, właściwie podbiliśmy karty (w kratkach 6 i 7 tym samym dziurkaczem). Poza przenoskami, gdzie ciężki kajak dał nam się we znaki ten etap nie był trudny. Na mecie pojawiliśmy się z najlepszym czasem, niestety nie on miał tu odegrać kluczową rolę. Po podliczeniu punktów karnych (za wspomniane wcześniej pomyłki) okazało się, Ĺźe zajęliśmy piąte miejsce. Trzecia runda odbyła się pod koniec sierpnia. Tym razem areną były okolice Dziewoklicza. Pierwsza mapa okazała się dość trudna.

Na zarysie dobrze znanych kanałów znajdowały się kółka, w które naleĹźało wsadzić właściwy fragment zdjęcia satelitarnego. Do tego wszystkiego oczywiście podbicie właściwego PK. I opis. Jeśli np. uznaliśmy, Ĺźe kółko nr 9 do E naleĹźało taką literkę w odpowiedniej kratce na kracie kontrolnej zapisać.

JuĹź przy pierwszym punkcie dość długo kombinowaliśmy, które zdjęcie pasuje do otaczającego nas krajobrazu. PóĹşniej poszło juĹź lepiej. Znów jednak wyszło, Ĺźe prędkość to nie wszystko. Przy skrzyĹźowaniu z Regalicą zbyt pochopnie zdecydowałem o podbiciu punktu znajdującego się na tyczce wbitej w dno kilka metrów od brzegu. Właściwy punkt znajdował się kilka metrów dalej, za zakrętem, przy znaku nawigacyjnym. Połapałem się, Ĺźe popełniliśmy błąd. Poprawiliśmy się jednak za taką poprawkę teĹź są punkty karne (mniej niĹź za błędne podbicie, ale jednak). Potem popełniłem w nawigacji jeszcze jeden, podobny błąd. I było to zaraz po tym, gdy udało się uniknąć pułapki jaką było wykrycie, Ĺźe odnalezienie dwóch PK wymaga spojrzenia na zdjęcia satelitarne w lustrzanym odbiciu (czyli pod słońce). Było to o tyle waĹźne, Ĺźe PK były świetnie widoczne, ale było ich za duĹźo. Trzeba było wytypować te prawidłowe.

W tym teĹź miejscu zaczęła psuć się pogoda. Lunęło i zawiało. W efekcie na kanale Klucz-Ustowo fale dosłownie wlewały się do kajaka zalewając Sylwię (płynęliśmy jak naleĹźy, pod fale). Od śródmety trasa prowadziła znanymi nam juĹź kanałami Międzyodrza, a następnie Odrą do Dziewoklicza. Po podliczeniu wyników okazało się, Ĺźe zawaliliśmy biurokratyczną stronę. Dopasowując mapy do kółeczek nie wpisaliśmy numerów owych kółeczek. Wydawało nam się, Ĺźe jeĹźeli w kratce jest juĹź wydrukowana cyfra (np. 4) to długopisem kolejnej czwórki juĹź wpisywać nie trzeba. A jednak trzeba było. W efekcie poleciało za tym kilkadziesiąt punktów karnych, przez które wylądowaliśmy dopiero na 6 pozycji.

Ostatnia runda odbyła się 11 września na jeziorze Dąbie. Mapa znów zawierała parę „min”. Najbardziej męcząca polegała na tym, Ĺźe trzeba było na nią patrzeć pod słońce. Zarys jeziora był bowiem jego lustrzanym odbiciem.

Na jeziorze naleĹźało teĹź odnaleźć trzy miejsca widoczne na trzech małych zdjęciach satelitarnych. Dwa nie były trudne (17 to sąsiadujący z Harcerskim Ośrodkiem Morskim – tam był start) stary spichlerz. 18 to ujście rzeczki Chełszcząca. Z 19 mieliśmy problem. Nie udało nam się jej prawidłowo zaznaczyć (a był to cypel przy PK 5). Odwracanie mapy i moja nieuwaga spowodowała takĹźe podbicie złego PK. Poza tym większych trudności nie było. Zajęliśmy 3 miejsce, a w klasyfikacji generalnej 2. My tzn. Sylwia&Andrzej :)